ซิดนีย์ น้องรักจากเราไปอย่างสงบเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2551 อายุ 1 ปี 2 เดือน ด้วยอาการช็อคตาย
ต่อหน้าต่อตาเรามันร้องทรมานอย่างน่าสงสาร ก่อนที่ซิดนีย์ จะขาดใจ และจากเราไป เราเสียใจการจากไปของซิดนีย์ มันเป็นแมวที่เรารักมากๆ มันป่วยได้แค่ สองสามวันมันก็ตายจากเราไป ตอนแรกพาไปหาหมอที่คลินิค ซิดนีย์ มีไข้สูงมาก และไม่มีอาการอื่นๆ หมอฉีดยาลดไข้ให้ซิดนีย์ แต่ซิดนีย์ ก็ไม่มีอาการดีขึ้น และก็ม่ายยอมกินอาหารด้วย ซิดนีย์ ผอมมาก วันที่สองเราก็พาไปหาหมออีก ไข้ลด แต่ก็ยังไม่ทานอาหารอยู่ดี หมอก็เลยให้ยาถ่ายมาทาน
แต่วันต่อมาก็ไม่ดีขึ้น เราเลยพาไปหาหมออีกที และหมอแนะนำให้พาไปที่โร8พยาบาลสัตว์ราษบูรณะ เราก็พาซิดนีย์ ไป ทันทีที่หมอแนะนำ และหมอที่นั่นเขาบอกว่า ซิดนีย์เป็นโรคโลหิตจาง และผลการตรวจเลือดออกมา เกร็ดเลือดต่ำ และเม็ดเลือดมี แค่ 17% ของร่างกายมันเท่านั้น ปกติของแมวต้อง 50 เราฝากซิดนีย์ ไว้ที่โรงพยาบาล เพราะถึงเอากลับมาห้องเราก็ช่วยซิดนีย์ ไม่ได้ถ้ามีเหตุฉุกเฉิน เลยตัดสินใจฝากไว้กับหมอ แต่เมื่อเวลาสามทุ่มหมอโทรมาบอกว่าซิดนีย์ มีอาการชัก หายใจเองไม่ได้ ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ เรารู้สึกเป็นห่วงซิดนีย์ มาก และอยากอยู่กัมันตลอดเวลา
จนเช้าอีกวันเราโทรถามอาการซิดนีย์ แทบทุกชั่วโมง มานม่ายดีขึ้นเลยตลอดเวลาที่อย่กับหมอ
เราเลยไปรับมานกับมาตอนเย็น และเมื่อกลับมาถึงบ้านมานก็เหมือนแข็งแรงขึ้นพักหนึ่ง ซักพักอาการมานเริ่มทรุด มานร้องเรียกเราอย่างทรมาน บอกให้รู้ว่ามานกำลังจะไป เสียงร้องของมานบอกถึงความทรมาน
เราสงสารมานมาก ม่ายุจะทำยังไง พักเดียวนั้นเอง เสียงร้องของมานสงบลงมานก็จากเราไปทันที โดยที่ไม่บอกลาเราเลยซักคำ เราเห็นก่อนมานตายมานคงทรมานมาก เรารับได้ถึงความรู้สึกของมาน ซิดนีย์ ไม่เคยร้องเสียงดังอย่านี้มาก่อน เราเสียใจเสียใจมากๆ เราอยากให้มานกลับมา กลับอยู่กับเราอีก
"หลับให้สบายน่ะซิดนีย์ ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ พี่ยังรักและคิดถึงซิดนีย์ ตลอดกาล..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น