1 ปีที่ผ่านมาสำหรับการสูญเสีย

อยู่ในความทรงจำไม่มีวันลืม

ซิดนีย์ น้องรักจากเราไปอย่างสงบเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2551 อายุ 1 ปี 2 เดือน ด้วยอาการช็อคตาย
ต่อหน้าต่อตาเรามันร้องทรมานอย่างน่าสงสาร ก่อนที่ซิดนีย์ จะขาดใจ และจากเราไป เราเสียใจการจากไปของซิดนีย์ มันเป็นแมวที่เรารักมากๆ มันป่วยได้แค่ สองสามวันมันก็ตายจากเราไป ตอนแรกพาไปหาหมอที่คลินิค ซิดนีย์ มีไข้สูงมาก และไม่มีอาการอื่นๆ หมอฉีดยาลดไข้ให้ซิดนีย์ แต่ซิดนีย์ ก็ไม่มีอาการดีขึ้น และก็ม่ายยอมกินอาหารด้วย ซิดนีย์ ผอมมาก วันที่สองเราก็พาไปหาหมออีก ไข้ลด แต่ก็ยังไม่ทานอาหารอยู่ดี หมอก็เลยให้ยาถ่ายมาทาน

แต่วันต่อมาก็ไม่ดีขึ้น เราเลยพาไปหาหมออีกที และหมอแนะนำให้พาไปที่โร8พยาบาลสัตว์ราษบูรณะ เราก็พาซิดนีย์ ไป ทันทีที่หมอแนะนำ และหมอที่นั่นเขาบอกว่า ซิดนีย์เป็นโรคโลหิตจาง และผลการตรวจเลือดออกมา เกร็ดเลือดต่ำ และเม็ดเลือดมี แค่ 17% ของร่างกายมันเท่านั้น ปกติของแมวต้อง 50 เราฝากซิดนีย์ ไว้ที่โรงพยาบาล เพราะถึงเอากลับมาห้องเราก็ช่วยซิดนีย์ ไม่ได้ถ้ามีเหตุฉุกเฉิน เลยตัดสินใจฝากไว้กับหมอ แต่เมื่อเวลาสามทุ่มหมอโทรมาบอกว่าซิดนีย์ มีอาการชัก หายใจเองไม่ได้ ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ เรารู้สึกเป็นห่วงซิดนีย์ มาก และอยากอยู่กัมันตลอดเวลา

จนเช้าอีกวันเราโทรถามอาการซิดนีย์ แทบทุกชั่วโมง มานม่ายดีขึ้นเลยตลอดเวลาที่อย่กับหมอ
เราเลยไปรับมานกับมาตอนเย็น และเมื่อกลับมาถึงบ้านมานก็เหมือนแข็งแรงขึ้นพักหนึ่ง ซักพักอาการมานเริ่มทรุด มานร้องเรียกเราอย่างทรมาน บอกให้รู้ว่ามานกำลังจะไป เสียงร้องของมานบอกถึงความทรมาน
เราสงสารมานมาก ม่ายุจะทำยังไง พักเดียวนั้นเอง เสียงร้องของมานสงบลงมานก็จากเราไปทันที โดยที่ไม่บอกลาเราเลยซักคำ เราเห็นก่อนมานตายมานคงทรมานมาก เรารับได้ถึงความรู้สึกของมาน ซิดนีย์ ไม่เคยร้องเสียงดังอย่านี้มาก่อน เราเสียใจเสียใจมากๆ เราอยากให้มานกลับมา กลับอยู่กับเราอีก
"หลับให้สบายน่ะซิดนีย์ ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ พี่ยังรักและคิดถึงซิดนีย์ ตลอดกาล..."

ความคิดถึงที่ห้ามไม่ได้

น้องรัก"ซิดนีย์"

ซิดนีย์ เป็นสัตว์เลี้ยงที่ฉันชอบมากๆ เลย เพราะแมวเป็นเพื่อนในยามที่ฉันเหงา คอยเป็นเพื่อนเล่นกับฉันได้ เหตุที่ฉันรักแมวมากนั้นก็คือ นอกจากแมวจะเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักแล้วแมวยังได้ชื่อว่าเป็นสัตว์แสนรู้ ซื่อสัตย์รักเจ้าของ และเชื่องไม่แพ้น้องหมาเลยทีเดียว

"ที่สำคัญเวลาที่ฉันร้องไห้ มีเรื่องทุกข์ใจ ซิดนีย์เฝ้ามองดูฉันตลอดเวลา ฉันยังจำสายตาของซิดนีย์เวลาที่มองฉันได้ ซิดนีย์เดินทางไปกับฉันทุกที่ที่ฉันพาไป ซิดนีย์เคยไปเพชรบูรณ์กับฉัน เคยไปบางกะปิกับฉัน เป็นความทรงจำที่ฉันไม่มีวันที่จะลืมซิดนีย์ตลอดกาล"

แต่ปัจจุบันแมวซิดนีย์ที่ฉันเลี้ยงนั้นได้ตายไปแล้ว หลงเหลือแค่ความทรงจำที่ฉันเคยเล่นและใกล้ชิดกับมันมากแค่ไหน จากการสูญเสียซิดนีย์ที่ฉันรักไปทำให้ทุกวันนี้ฉันยังคงรักซิดนีย์ซึ่งถือเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักและแสนรักของฉันตลอดไป

ด้วยความรักที่ฉันมีให้สัตว์เลี้ยงที่ฉันรัก จึงอยากจะขอร้องคนที่ทำร้าย, รังแก หรือทิ้งขว้างสัตว์เลี้ยงตามสถานที่ต่างๆ หันมาสนใจสัตว์เลี้ยงของท่านเองบ้าง ซึ่งปัจจุบันนี้ปัญหาทางสังคมที่สร้างความเดือดร้อนก็คือ ซื้อสัตว์เลี้ยงมาเอ็นดูในตอนเล็กเพราะน่ารัก พอตอนโตไม่ชอบไม่ต้องการจึงทิ้งขว้าง ดังนั้นเราควรให้ความใส่ใจและให้ความรักแก่สัตว์เลี้ยงของเราเหมือนที่สัตว์เลี้ยงให้ความรักและซื่อสัตย์ต่อเราเสมอมา